Święcenia diakonatu

Pięk­no­ści (…) Zawo­ła­łaś, krzyk­nę­łaś, roz­dar­łaś głu­cho­tę moją.
Zabły­snę­łaś, zaja­śnia­łaś jak bły­ska­wi­ca, roz­świe­tli­łaś śle­po­tę moją.
Roz­la­łaś woń, ode­tchną­łem nią – i oto dyszę pra­gnie­niem Ciebie.
Skosz­to­wa­łem – i oto głod­ny jestem, i łaknę.
Dotknę­łaś mnie – i zapło­ną­łem tęsk­no­tą za poko­jem Twoim(…)”

Św. Augu­styn Wyzna­nia, część pierwsza

Dnia 7 kwiet­nia 2013 roku w II nie­dzie­lę Wiel­ka­noc­ną, kie­dy Kościół łaciń­ski w swo­jej litur­gii cele­bru­je uro­czy­stość Miło­sier­dzia Boże­go, w Sank­tu­arium Prze­naj­droż­szej Krwi Chry­stu­sa w Czę­sto­cho­wie, dwóch alum­nów ze Zgro­ma­dze­nia Misjo­na­rzy Krwi Chry­stu­sa KRZYSZTOF SUROWANIEC CPPS i MARCIN PAWLICKI CPPS przy­ję­ło świę­ce­nia w stop­niu dia­ko­na­tu z rąk Jego Eks­ce­len­cji ks. bpa Anto­nie­go Długosza.

Ten wznio­sły i wyjąt­ko­wy dzień dla kle­ry­ków, ich rodzin oraz wszyst­kich Misjo­na­rzy Krwi Chry­stu­sa poprze­dzo­ny został pię­cio­dnio­wy­mi reko­lek­cja­mi, któ­re kan­dy­da­tom do świę­ceń wygło­sił ks. Jaro­sław Jabłoń­ski CPPS.

Na uro­czy­stej Mszy świę­tej obec­ni byli wyżsi prze­ło­że­ni ks. Pro­win­cjał Fran­ci­szek Grzy­wa CPPS oraz Dele­gat pro­win­cja­ła w Chor­wa­cji ks. Ilia Grgić CPPS, licz­nie zgro­ma­dze­ni współ­bra­cia, księ­ża die­ce­zjal­ni i zakon­ni, sio­stry zakon­ne oraz rodzi­ny i przy­ja­cie­le nowych diakonów.

W homi­lii ksiądz biskup Anto­ni Dłu­gosz szcze­gól­nie zaak­cen­to­wał posta­wę jaką w koście­le powszech­nym powin­ni przy­jąć nowo wyświę­ce­ni dia­ko­ni, pro­sił aby ich oczy skie­ro­wa­ne były na Chry­stu­sa Słu­gę, aby ta posta­wa wybrzmie­wa­ła w ich życiu w spo­sób szcze­gól­ny. Na koniec homi­lii ksiądz biskup zwró­cił się bez­po­śred­nio do kan­dy­da­tów mówiąc o talen­tach, któ­ry­mi zosta­li obda­rze­ni, aby ich nie zatra­ca­li, a wręcz prze­ciw­nie, dzie­li­li się nimi ze współ­brać­mi i wszyst­ki­mi ludź­mi, któ­rych napo­tka­ją w swo­im życiu. Ks. biskup Dłu­gosz wie­dział dosko­na­le czym inte­re­su­ją się kan­dy­da­ci ponie­waż kil­ka dni przed uro­czy­sto­ścią popro­sił, aby napi­sa­li o sobie przy­sło­wio­wych „kil­ka słów”.

Po uro­czy­stej cele­brze, wszy­scy zapro­sze­ni goście wspól­nie zje­dli przy­go­to­wa­ny posi­łek w domu prowincjalnym.

War­to wspo­mnieć czym cha­rak­te­ry­zu­je się posłu­ga dia­ko­na w Koście­le Rzymsko-Katolickim.
Jak poda­je Vati­ca­num Secun­dum w Kon­sty­tu­cji Lumen gen­tium, 29 Dia­ko­ni, „umoc­nie­ni… łaską sakra­men­tal­ną, w posłu­dze litur­gii, sło­wa i miło­ści, słu­żą Ludo­wi Boże­mu w łącz­no­ści z bisku­pem i jego kapłanami”

Dia­ko­nat jest pierw­szym z trzech stop­ni sakra­men­tu świę­ceń. War­to pamię­tać, że są to świę­ce­nia dla posłu­gi a nie dla kapłań­stwa (por. motu pro­prio Bene­dyk­ta XVI „Omnium in men­tem” z 2009 roku). W posłu­dze litur­gicz­nej dia­kon spra­wu­je sakra­ment chrztu świę­te­go i roz­da­je Chry­stu­sa eucha­ry­stycz­ne­go (dia­kon w prze­ci­wień­stwie do ako­li­tów i świec­kich sza­fa­rzy, jest już zwy­czaj­nym sza­fa­rzem komu­nii świę­tej), czy­ta Ewan­ge­lię, gło­si Sło­wo Boże, wypo­wia­da inten­cje modli­twy powszech­nej, zawsze usłu­gu­je kapła­no­wi, sto­jąc obok nie­go, spra­wu­je sakra­men­ta­lia i prze­wod­ni­czy obrzę­dom pogrzebu.

Strój litur­gicz­ny dia­ko­na to stu­ła zało­żo­na na skos przez lewe ramię, co sym­bo­li­zu­je tyl­ko poło­wę wyko­ny­wa­nych obo­wiąz­ków jakie może spra­wo­wać. Następ­nie dal­ma­ty­ka, wkła­da­na na stu­łę i albę. Jest to zaszczyt­na sza­ta dia­ko­na usłu­gu­ją­ce­go Chry­stu­so­wi eucha­ry­stycz­ne­mu, ma kształt sze­ro­kiej koszu­li prze­cię­tej z dwóch stron o krót­kich, sze­ro­kich ręka­wach, jej dwa pasy (na brzu­chu i na ple­cach) sym­bo­li­zu­ją Sta­ry i Nowy Testa­ment. Dia­kon ślu­bu­je bisku­po­wi (w przy­pad­ku naszych dia­ko­nów jesz­cze swo­je­mu praw­nie usta­no­wio­ne­mu prze­ło­żo­ne­mu) cześć i posłu­szeń­stwo, a tak­że celi­bat, czy­li zobo­wią­za­nie do życia w bez­żeń­stwie i czy­sto­ści. Jest rów­nież zobo­wią­za­ny do odma­wia­nia Litur­gii Godzin pod groź­bą grze­chu ciężkiego.

alumn Bar­tosz Feliga